Zoals ik in de vorige blog iets uitgebreider schreef wil ik me in deze werkperiode laten inspireren door de film ‘Long goodbye’ van David Claerbout. Hierin onderzoekt Claerbout hoe hij het voorbij gaan van tijd zichtbaar kan maken. Hij streeft ernaar om beweging of verandering te laten zien in natuurlijke fenomenen, zoals de wind in de bomen of op het water. Een bloem die beetje bij beetje verdwijnt met elke dag die voorbij gaat. Of door het tonen van variaties in zonlicht en wolkenluchten. Zijn beelden versnellen en vertragen, hij knipt in het beeld materiaal en zoomt in en uit. Hierdoor lijken heden, verleden en toekomst door elkaar heen te lopen of niet te bestaan. Dit maakt de film dromerig en vervreemdend van karakter.

 

De eerste weken hier heb ik gebruikt om te acclimatiseren en de omgeving te verkennen. Op zoek naar bruikbare elementen in de natuur voor het maken van bewegende tekeningen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Opvallend waren meteen de bladeren van de Witte Abeel die aan de ene zijde groen en aan de andere wit zijn en de wolkenluchten die met het tempo van een timelaps worden voortgestuwd over de duinen. Prachtige paarse distels, donzig-zachte roze heidebloempjes die dansen in de wind, het komen en gaan van schaduwen en de intense schittering van het licht op de golven aan zee.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Omdat twee maanden erg krap is om (meerdere) met de hand getekende bewegende beelden te maken, ben ik fotoreeksen gaan schieten. In de studio wil ik uitproberen of deze beelden op een bruikbare wijze te combineren zijn met het tekenen en of de beelden op zich zelf staand te gebruiken zijn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stills van test met wolkenlucht

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Still van test met heidebloemen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Still van test met bloemen in de tuin

 

 

 

 

 

 

 

← Back