Het nieuwe seizoen begint voor ons met de eerste uit een serie tentoonstellingen ‘curated’, waarbij binnen een thema een keuze wordt getoond.

Als eerste exposeren wij de keuze van Cathelijn van Goor, die het ‘Getekende landschap’ voorstelt.

De deelnemers zijn:

Wij nodigen je hiervoor van harte uit.

Expositie tot 11 april,

Openingstijden: do. t/m za. 12:00-17:00 uur

en op afspraak.

Meinbert Gozewijn van Soest toont tekeningen van het landschap waar hij als jongen met zijn vrienden heen ging, zoals o.a. de Bergermeer-polder, de Philisteinse-polder, maar ook de Drie Meertjes en de Berenkuil.In juni 2013 logeerde Van Soest bij boer Jonker aan de Voert en hiervandaan heeft hij alle plekken weer bezocht om er tekeningen te maken.

Carlijn Mens tekent schaduwen om licht zichtbaar te maken. Zij ziet schaduwen als aspecten van werkelijkheid, die weer een eigen werkelijkheid vormen. Doordat Mens het medium houtskool niet alleen gebruikt om een tekening te maken, maar juist als materiaal om het verloop van de tijd vast te leggen, brengt ze dit traditionele medium ook in conceptuele zin verder.

Arno Kramer maakte het afgelopen jaar naar aanleiding van zijn verblijf in Portadown, de serie ‘Zur Zeit’. Deze stad ligt in een deel van Noord-Ierland dat berucht is vanwege de aanhoudende bittere interne conflicten. Middels donkere silhouetten van verlaten industriële gebouwen maakt hij de spanningen in dat gebied invoelbaar.

Nour-Eddine Jarram heeft recentelijk 17e eeuwse Hollandse landschappen als uitgangspunt voor zijn pasteltekeningen genomen. Net als de 17e eeuwse schilders past hij de landschappen aan zijn eigen behoeften aan.

Bij Cathelijn van Goor ligt in de series ‘Glitches’ en ‘Rare Digital Phenomena’ de focus op het idee dat de mens controle verliest over zijn eigen uitvindingen. De tekeningen zijn afgeleid van foto’s gemaakt tijdens ‘een wandeling’ in Google Street View, waar 16 kilometer land vervormd is geraakt door een fout in de opnameapparatuur.

Lilian Cooper werkt direct in de omgeving. Al jaren is zij bezig met een project waarbij zij de rotsachtige kustlijn van het noordelijk gedeelte van de Atlantische Oceaan in kaart brengt. Behalve haar diepe waardering voor de aesthetische waarde van dit gebied voelt zij zich verbonden met de plekken en volgt zij het (historische) patroon van de menselijke migratie. Bovendien vraagt zij middels haar werk aandacht voor de fragile kustlijn, die door een veranderend klimaat en toenemende erosie een dramatische wijziging ondergaat.

 

De opening: